Blog: Nieuwe-relatie-energie

De vraag die mij sinds mijn nieuwe relatie bezig houdt is: hoe kunnen we de relatie spannend houden? Kunnen we de energie van een nieuwe relatie vasthouden? Want wat wil ik dat graag! Ik wil de veiligheid, de gezelligheid en de kneuterigheid, maar ik wil ook volop passie en vuur tussen ons! Ik wil alles in 1. Het ene moment na een potje rummikub samen op de bank B&B Vol Liefde kijken en het andere moment elkaar de kleren van het lijf scheuren:). Kan dit op de lange termijn? Ik heb de hoop van wel. En ik wil hier vol voor gaan.

Esther Perel schrijft in haar boek ‘Erotische intelligentie’ dat het moeilijk is om opwinding en hartstocht op te wekken bij dezelfde persoon bij wie je troost en zekerheid zoekt. Geborgenheid en spanning gaan niet goed samen. Een groot risico bij het zoeken naar veiligheid in een relatie is dat we teveel in elkaar opgaan. Terwijl het voor het behouden van hartstocht cruciaal is om een gevoel van afzonderlijkheid te houden. Zoals Perel zegt: erotiek gedijt vooral in de ruimte tussen de ene en de andere partner. Maar het is niet onmogelijk! En ik blijf me er voor inzetten om zowel mijn behoefte aan geborgenheid als mijn behoefte aan spanning en hartstocht vervuld te laten blijven binnen mijn relatie.

Voor mij betekent dit een combinatie van:

– Me bewust blijven van de individualiteit van mijn partner en mij.

– Me bewust blijven van mijn eigen behoeften en verlangens en die inbrengen.

– Mijn partner ruimte blijven geven voor het uitspreken van zijn behoeften en verlangens.

– Moeite doen om spanning in mijn relatie te brengen.

– Moeite doen om me veilig en geborgen te blijven voelen.

– Samen nieuwe ervaringen op blijven doen.

In een volgende blog ga ik op de laatste drie in. Hieronder ga ik in op het inbrengen en ontvangen van behoeften van de ander. Wanneer mijn partner een behoefte inbrengt waar ik niets van begrijp, waar ik niet blij mee ben of misschien wel onzeker van word, vraag ik respectvol en nieuwsgierig door. Ik wil weten waarom het belangrijk voor hem is, hoe belangrijk, welk gevoel hij er bij krijgt en ik blijf doorvragen tot ik een goed beeld heb. Ik probeer me echt in hem te verplaatsen. Daarna voel ik wat zijn behoefte met mij doet en wat ik ervan vind. Als het niet goed voelt, ga ik op zelfonderzoek uit. Wat wordt er in mij geraakt? Het kan gaan om een hechtingsangst als “Ben ik dan niet genoeg?”, om jaloezie, om onzekerheid of bijv. een verschil in normen en waarden. Wat er ook geraakt wordt, ik breng het in. Vervolgens voel ik wat ik nodig zou hebben wanneer hij gehoor zou geven aan zijn behoefte. Het kan ook zijn dat ik een duidelijke grens voel en dan zoomen we daar samen verder op in. Uiteindelijk hebben we van elkaar duidelijk hoe we er in staan en kan mijn partner een weloverwogen keuze maken. En neemt hij eigenaarschap over deze keuze. Dus wanneer hij iets laat omdat ik er echt niet oké mee ben, wordt het alsnog zijn keuze omdat hij mij of ons belangrijker vindt. Hij verdwijnt niet in slachtofferschap.

Wij zijn hier volop mee aan het oefenen. Zoals ik in mijn vorige blog vertelde wil mijn partner graag ieder jaar twee weken zonder mij op verre vakantie met zijn watersportclub. Ik begrijp heel goed dat hij dit leuk vindt, ik weet dat vrijheid voor hem belangrijk is en ik gun het hem ook van harte. Het past ook bij hoe ik wil dat we onze eigen individualiteit kunnen behouden binnen de relatie. Maar ik vind het niet leuk en ook niet makkelijk. Ik was liever samen met hem op vakantie gegaan en ben ook wel een beetje jaloers dat hij ieder jaar zulke mooie ervaringen opdoet zonder mij. Het triggert ook even de hechtingsangst “ben ik dan niet belangrijk genoeg?” Maar als ik deze gevoelens in mezelf verder verken en de balans opmaak, kom ik tot de conclusie dat ik deze gevoelens kan managen en dat ik er achter sta dat hij dit doet.

Soms stuiten we op een harde grens en dat is zeker niet altijd makkelijk. Laatst deelde mijn partner een behoefte en voelde ik een paniekreactie bij de gedachte. Ik ging op zelfonderzoek uit, achterhaalde wat er in mij geraakt werd en kwam tot het besef dat ik het echt niet zou verdragen. En toen werd het spannend. Daar kwam het oude stemmetje in mijn hoofd “Heb ik wel het recht om dit niet oké te vinden?”. Ik betrapte me erop dat ik ging rationaliseren en mezelf ervan wilde overtuigen dat het niet zo erg was. Ik wilde niet dat ik deze grens voelde. Maar ik kon mezelf niet overtuigen. Hoe ik hem zijn eigen ideeën ook gun, hoe ik hem zijn vrijheid ook wil laten behouden, ik voelde een harde grens en ben daar voor gaan staan. Dit was op zichzelf al een prachtig leermoment voor mij.

Waar je kunt en wilt meebewegen en wat je harde grenzen zijn, is echt aan jou en jullie. Er is geen norm! Het maakt niet uit hoeveel mensen iets normaal of niet normaal vinden. En het is niet zo dat je omdat je het één wel kunt verdragen, je het ander ook zou moeten toelaten. Er is soms geen logica waarom iets een harde grens is. Maar je voelt hem niet voor niets! Dus onderzoek, beweeg mee mocht er toch ruimte zijn of ga staan voor jouw grens.

Dit proces van inbrengen van verlangens en behoeften is niet makkelijk. Het zorgt op zichzelf al voor zoveel dynamiek in je relatie. Voor nieuwe-relatie-energie. Je leert elkaar door en door kennen, hebt diepgaande gesprekken, daagt elkaar uit in zelfonderzoek en het kan enorm verbindend werken. Soms doet het horen van een behoefte van je partner pijn. Soms is het heel moeilijk om zelf iets in te brengen. Soms reageert de één niet zo begripvol als de ander zou willen. Het kan soms even tot een pittige botsing komen en emoties kunnen heftig zijn. Maar wanneer je bereid bent dit aan te gaan, zie je dat als onderdeel van het proces. En de uitkomst kan zo verbindend werken. Op deze manier blijf je niet alleen zelf, maar ook samen groeien.

12-11-2024