Bewust monogaam
Bewust monogaam
Mijn partner en ik hebben de term ‘bewust monogaam’ bedacht. Wij komen beiden uit een lange relatie waarin de vorm en voorwaarden van de relatie nooit echt zijn besproken. Waarin we überhaupt niet het besef hadden dat we wensen of behoeften konden inbrengen. Wij doen dat anders en kiezen voor bewuste monogamie. Voor ons betekent dit dat we in onze monogame relatie open blijven communiceren over vragen als: Welke verlangens zijn er? Welke behoeften? Wat zijn de grenzen? Welke ruimte is er in onze monogame relatie?
We hebben duidelijke afspraken gemaakt en elkaar beloofd dat wanneer dit liefdescontract voor één van ons niet meer voldoet, we daar open over zullen zijn naar de ander. Geen stiekem gedoe, geen onuitgesproken frustraties, geen weggestopte verlangens. We hebben de afspraak gemaakt dat we alles kunnen inbrengen. Hierbij staat emotionele veiligheid voorop! Dus met het grootste begrip voor wat dit misschien bij de ander losmaakt. En ook met respect voor de kwetsbaarheid van degene die iets inbrengt. Vanuit daar gaan we voelen en bespreken of we er iets mee gaan doen.
Ik vind dit (durven) inbrengen het belangrijkst. Met alles wat je niet inbrengt, maar ten diepste wel zou willen, ontken je een deel van jezelf. Dit kan onbewust voor wroeging zorgen. Door het in te brengen, mag het er zijn en blijf je trouw aan jezelf. Ongeacht wat jij of jullie er vervolgens mee gaan doen. Met dit proces blijf je volop ruimte geven aan je persoonlijke en gezamenlijke groei. En leer je jezelf en je partner écht kennen!
Open communiceren
Open communiceren klinkt heel mooi, maar raakt soms ook diepe pijnstukken. Want wil je wel echt horen welke verlangens je partner misschien heeft? Voordat je het weet wordt er een hechtingsangst als “Ben ik dan niet goed genoeg?” getriggerd. Bijvoorbeeld wanneer je partner behoefte heeft aan tijd voor zichzelf en aangeeft graag eens een week alleen te willen zijn. Maar ook als inbrenger kan het zijn dat je jouw verlangen niet durft te delen omdat bijvoorbeeld de angst voor ruzie en moeilijk gedoe opkomt. Hechting (met bijbehorende hechtingsstijlen en -behoeften) speelt hierbij een cruciale rol.
Vaak worstelen partners met jaloezie. Bijvoorbeeld wanneer een partner openlijk flirt met anderen, teveel tijd met een collega doorbrengt of wanneer er sprake is van een vriendschap met een ex-geliefde. Of wanneer een partner bijvoorbeeld alleen op vakantie wil of vaak met vrienden afspreekt.
Maar wat is jaloezie? Vaak gaat het er niet om dat partners elkaar niet iets gunnen. Het gaat vaak ook helemaal niet om afgunst. Ik vind dat het woord jaloezie vaak ten onrechte wordt gebruikt. En dat er te makkelijk over wordt gesproken. Jaloers heeft voor veel mensen een negatieve bijklank. Te vaak veroordelen we onszelf omdat we vinden dat we niet jaloers mogen zijn. Dat we het de ander moeten gunnen. Of accepteert de partner onze jaloezie niet. We zijn dan ook geneigd deze gevoelens in onszelf weg te drukken, af te zwakken of proberen onszelf te overtuigen dat de situatie echt niet zo erg is. Maar hierbij ga je voorbij aan jóuw alarmsysteem. Wat wordt er echt in je geraakt? Is het wel jaloezie? Of boort het een diepe angst in je aan om niet genoeg te zijn? Om verlaten te worden? Of dat je niet goed genoeg bent? Dit zijn hechtingsangsten die je niet zomaar met je hoofd kunt rationaliseren. Te vaak wordt jaloezie verkeerd uitgelegd of als iets negatiefs bestempeld. Dit kan ertoe leiden dat jij over je eigen grenzen gaat. Dat je dingen toe gaat staan of bagatelliseert. En dit leidt (onbewust) uiteindelijk altijd tot wroeging en gaat ten koste van de emotionele verbinding met je partner.
Onbegrip leidt vaak tot meer onveiligheid. Vaak zien we dat de ene partner worstelt met deze gevoelens, terwijl de ander er rationeel naar kijkt en het niet begrijpt. Voor deze partner is het misschien zo duidelijk dat er geen echte bedreiging is, dat hij/zij oprecht niet begrijpt waarom jij je onveilig voelt. Dit is vaak geen onwil of ogen sluiten. Deze partner voelt hoe belangrijk jij voor hem/haar bent en weet dat de tijd die hij/zij doorbrengt met een collega of de tijd die hij/zij voor zichzelf wil, niets zegt over dat jij niet belangrijk genoeg bent. Alleen helpt deze constatering je niet, want dat weet je rationeel gezien zelf ook wel. Zolang je hechtingsangst op de achtergrond aanwezig is en niet volledig zichtbaar wordt, blijf jij met een angstig zenuwstelsel rondlopen. Geen enkele geruststelling van je partner kan hier tegenop. Ik kan jou/jullie helpen zicht te krijgen op wat er echt wordt geraakt.
Veilige setting
Bij open communiceren is een veilige setting erg belangrijk. Als je een verlangen inbrengt, heb je oog voor wat dit in je partner kan raken. De emoties van je partner mogen er zijn en je geeft je partner alle tijd en ruimte om te doorvoelen wat jouw verlangen bij hem/haar raakt. Als ontvanger heb je oog voor de moed en kwetsbaarheid van je partner om een verlangen in te brengen. Je geeft jezelf volop ruimte voor je eigen gevoelens zonder je partner af te keuren. Op deze manier creëren jullie een veilige setting voor elkaar. In de praktijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan. De ene partner wordt misschien direct getriggerd in de angst niet genoeg te zijn en de andere partner in de angst de vrijheid te verliezen. In zo’n trigger is het lastig om op een volwassen wijze met elkaar te communiceren.
Ik help je om dit verder te verkennen en de dialoog verder te voeren.
Vrijblijvend
Je verhaal kwijt
Wil jij een gratis telefonisch kennismakingsgesprek om te kijken of ik voor jou of jullie de juiste persoon ben? Neem contact met mij op!
