Wat wil jij?

Het kan zijn dat jullie beiden hebben gekozen of willen kiezen voor een non-monogame relatie. Het kan ook zijn dat jij de relatie wilt openen, terwijl het voor je partner niet hoeft, of andersom. Of dat je in een non-monogame relatie zit en terug zou willen naar een monogame relatie. 

Het is mijn persoonlijke missie om jou te laten voelen wat je écht wilt. Te vaak laten we ons (onbewust) aansturen door de wens van de partner. Hebben we begrip voor zijn/haar verlangens of angsten en willen we de ander niet tekort doen. We willen de relatie niet op het spel zetten, de verbinding niet kwijt en proberen tegemoet te komen aan wat de ander nodig heeft. Het kan ook zijn dat je vindt dat je niet het recht hebt om de ander te belemmeren of dit aan te doen. Ik weet hoe snel je hierdoor (onbewust) over je eigen grenzen kunt gaan of je verlangens opgeeft. Mensen zijn in staat zichzelf gedurende een lange periode voor de gek te houden. Zichzelf ervan te overtuigen dat ze wel mee kunnen gaan in het verlangen of de grens van de ander, ook al voelt het diep van binnen niet oké. Wat we hiermee doen is weggaan bij onszelf. In wat er in óns wordt geraakt. We laten onze gevoelens niet helemaal toe, maar bedekken ze gelijk door te focussen op de ander.

Overlevingsstrategie
Jezelf verlaten en meegaan in wat je partner wel of niet wil, is vaak een overlevingsstrategie. Bij mij was dat lange tijd het geval. Ik had de verbinding met die ander zó nodig. Geen verbinding activeerde in mij een doodsangst. De doodsangst die ik als baby en kind had gevoeld wanneer mijn ouders vaak lange tijd niet op mij reageerden. Dus zodra ik in mijn verdere leven werd afgekeurd of de verbinding met een andere belangrijke persoon verloor, sloeg mijn alarmsysteem aan. En moest ik wel manieren vinden om met het gedrag van de ander om te gaan. Dus zwakte ik de impact die het op me had af en overtuigde ik mezelf ervan dat het wel meeviel. Dat het heel normaal was dat de ander iets nodig had en dat het niet aan mij was om hier iets van te vinden. Vroeger heeft dit overlevingsmechanisme me geholpen. Toen moest ik het gedrag van mijn ouders wel afzwakken of verklaren. Ten volste beseffen dat ze me echt niet zagen of hoorden, dat er echt geen verbinding was, zou te pijnlijk en beangstigend zijn. En aangezien mijn partner nu de belangrijkste hechtingsfiguur was, herhaalde dit patroon zich in mijn vorige relaties. Tot ik voelde welke hechtingsangst er onder lag en ik die ging doorvoelen. Inmiddels heb ik geleerd trouw te blijven aan mezelf.

In hoeverre ben jij trouw aan jezelf?
Het is dus belangrijk om te onderzoeken of je iets wezenlijks in jezelf onderdrukt. Een wezenlijk verlangen of een wezenlijke angst of grens. Het is prachtig als jullie begrip voor elkaar hebben en naar elkaar toe kunnen bewegen. In een relatie houd je rekening met elkaar. En soms kun je prima iets opgeven omdat je dit vanuit je zelf wilt doen ten bate van de relatie. Dus doe voldoende zelfonderzoek, zodat het een bewuste en veilige keuze is waar jij zelf eigenaarschap voor neemt. Je hebt dan niet iets opgegeven of bent niet over een grens gegaan onder druk van je partner, maar hebt hier bewust zelf voor gekozen. 

Ik help jou/jullie graag in dit proces. Zodat jullie je beide gezien en gehoord voelen en zicht krijgen op jullie onderliggende gevoelens. En daarmee de juiste, veilige stappen kunnen gaan zetten.